توجیه و بهانه
جمله معروفی است که می گوید: « شما می توانید موفق شوید، یا شکست بخورید و برای توجیه آن دلیل تراشی کنید؛ اما هر دو کار را نمی توانید با هم انجام دهید».
دلیل تراشی با موفق شدن منافات دارد، چون باعث می شود مهم ترین عامل موفقیت را که نقش و سهم خود ما است از یاد ببریم و فراموش کنیم که خود ما مسئول موفق شدن مان هستیم نه دیگران، و این که افراد موفق بدون مشکل و مسئله نبوده اند و شاید مهمترین مشخصه شان پذیرفتن مسئولانه ی سهم خود در رسیدن یا نرسیدن به هدف پیش رویشان بوده است.
انسان هایی که خیلی دلیل تراشی می کنند، بدون آنکه بدانند، باورهای نادرستی دارند که:
همه چیز باید بر وفق مراد باشد تا من کاری انجام دهم.
اگر حرف کسی را گوش کنم یعنی از او ضعیف ترم.
باید به هر قیمتی ثابت کنم حق با من است.
انجام دادن کاری که صددرصد مطابق میل من نیست، یعنی کوتاه آمدن و تسلیم شدن.
اصلی ترین باور در لایه های زیرین ذهن کسانی که دلیل تراشی می کنند، این است که: « کار من درست است، محیط و دیگران باید تغییر کنند». وقتی از آنها می پرسند: « چرا موفق نشدی؟» می گویند:
مدیر با من لج بود.
معلم تبعیض قائل شد.
دوستم به من کمک نکرد.
توی خونه اعصابم را خرد کردند.
هیچ کس منو درک نمی کنه.
حتماً متوجه شده اید که کجای کار ایراد دارد. مهم نیست چه قدر حق با شما است، مهم این است که شما مسئول کارها و اهداف خود هستید و باید مسئولیت آنها را بپذیرید. پس:
- عوامل مثبت را به حداکثر و عوامل منفی را به حداقل برسانید.
- قبول کنید که فشارها و مشکلات برای همه وجود دارد.
- به یاد داشته باشید که مهمترین کسی که مسئول تحقق اهداف شما است، خودتان هستید و نه دیگران.
دلیل تراشی را به حداقل و مسئولیت پذیری را به حداکثر برسانید.
