1- به چشمان گوینده نگاه کنید. ما با گوش های خود می شنویم ولی قضاوت مردم در مورد گوش دادن ما این است که آیا به چشمان آنان نگاه می کنیم یا خیر. تماس دو چشم باعث می شود که سخنگو مورد توجه قرار گیرد. کمتر به بیراهه برود و به صحبت کردن تشویق بشود.
2- با حرکات چشم و ابرو گفته های او را تایید کنید. یک شنونده خوب از طریق حرکات غیرگفتاری می کوشد تا گفته های گوینده را تایید کند و توجه و علاقه خود را نشان دهد. یعنی که فرد با تمام وجود به او گوش می دهد.
3- از حرکات یا عملیات اضافی اجتناب کنید. شیوه دیگر این است که فرد هیچ اقدامی نکند و بدین وسیله اعلان نماید که به جای دیگری توجه نموده است. کارهایی چون نگاه نکردن به ساعت، ورق زدن کاغذ و بازی با مداد، نشانه خستگی و بی علاقگی فرد است.
4- پرسش هایی را مطرح کنید. کسی که گوش می دهد آنچه را که می شنود تجزیه و تحلیل کرده و در این باره پرسش هایی را مطرح می کند. یعنی شخص مطالب را فهمیده است، آن ها را تجزیه و تحلیل نموده و به گوینده اطمینان می دهد در حال گوش دادن است.
5- تفسیر کنید. از چنین عبارت هایی استفاده کنید. "فکر می کنم شما می گویید ..." یا "مقصود شما این است که ...". با این کار صحت گفتار کنترل می شود.
6- سعی کنید حرف گوینده را قطع نکنید. اجازه بدهید گوینده کلام خود را به پایان برساند و پس از آن پرسش های خود را مطرح نمایید.
7- در صحبت کردن زیاده روی نکنید. بیشتر افراد تمایل دارند که بیشتر حرف بزنند و نظرات خود را ابراز نمایند و کمتر به حرف های دیگری گوش می دهند. حرف زدن لذت بخش تر است و سکوت موجب ناراحتی می شود. کسی که خوب گوش بدهد متوجه این واقعیت می شود و بیش از حد صحبت نمی کند.
