ویکتور امیل فرانکل، متخصص اعصاب و استاد روانپزشکی و فلسفه دانشگاه وین و بنیانگذار لوگوتراپی (معنا درمانی)، که به مکتب سوم روان درمانی وین نیز نامبردارست، در 26 مارس 1905م در شهر وین به جهان دیده گشود. پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه شد و در همان شهر در 1930م دانشکده را به پایان رسانید. در سپتامبر 1942م حوادثی برای وی رخ داد که زندگی شخصی و حرفهایاش را به‌کلی تحت تأثیر قرار داد. در آن سال به دست نازیها اسیر شد و در حالیکه سی و هفت سال داشت، سیر و سفر حماسهوار سه سالهاش را در دنیای کابوسناک ظلم و شکنجه و محرومیت و گرسنگی آغاز کرد. از سال 1942م تا 1945م، نخست در آشویتس و سپس در داخائو زندانی شماره 119104 بود. خانوادهاش جملگی به اسارت برده شدند و به جز خواهرش همگی آنها در اردوگاههای نازی به تنورههای سوزان رفتند.با همه رنج و مشقتی که در آشویتس و داخائو تحمل کرد، زندگی را شایسته پاسداشت میدانست و با معرفتی که زائیده تجربه دست اول بود، از اردوگاه بازگشت؛ تجربه اینکه انسانها در هر حال و وضعی در انتخاب اعمال خویش مختاراند؛ اینکه حتی در تاریکترین لحظهها، میتوان نشانهای از آزادی معنوی و پارهای از استقلال خود را حفظ کرد. او پی برد که انسانها میتوانند هرچیز ارزشمندی را از دست بدهند، مگر بنیادیترین آزادی بشری را: آزادی انتخاب، شیوه برخورد یا شیوه واکنش به سرنوشت و آزادی برگزیدن راه خویش را.
***
