هوش یکی از مهمترین سازه های فرضی است که از زمان مطرح شدن آن توسط آلفرد بینه در اویل قرن بیستم همواه برای تبیین موفقیت شغلی و کارآیی به کار رفته است .
هوش به عنوان یکی از وجوه قابل توجه در سازش یافتگی افراد با محیط و از عوامل مهم تفاو تهای فردی به شمار میرود. برخی صاحب نظران هوش را به عنوان ماهیتی واحد و برخی آن را واجد مؤلفها و مقوله های بیشماری میدانند. از زمانی که مفهوم هوش از مطالعات آزمایشگاهی و آزمو نهای معما شکل و کاغذ- مدادی به سطح جامعه و روابط بین فردی انتقال یافت و مفاهیمی چون » هوش بین فردی « ،» هوش اجتماعی « ، » هوش هیجانی« ،» هوش عاطفی« ذهن پژوهشگران را به خود مشغول کرده است
