چ چیز باعث مقاومت در برابر تغییرات میشود!!!
اساسی ترین حقیقت زندگی در دنیای امروز ما تغییر است. این یک قانون است که مردم تمایلی به تغییر ندارند. ما در مقابل تغییر مقاومت می کنیم و دوست داریم کارهایی را انجام دهیم که به وسیله بیشتر مردم پذیرفته شده است. این طبیعت انسان است.
صداهایی وجود دارند که، آن‌ها را در انزوا می‌شنویم. اما همین صداها، هنگام ورودمان به میان مردم به خمودی می‌گرایند و غیرقابل شنیدن میشوند. اجتماع در همه جا علیه بشریت و یکایک اعضای آن توطئه میکند. می‌توان اجتماع را یک شرکت سهامی عام تصور کرد که اعضای آن برای تضمین بهتر منافع مادی سهامداران در ازای تسلیم آزادی و فرهنگ‌شان به توافق می‌رسند. همرنگی و انطباق با مردم جامعه بیشترین تقاضا از آنان است. اجتماع، نام‌ها و آداب و رسوم را دوست دارد، از واقعیت‌ها و افراد خلاقه و خوداتکا متنفر است.
انسان در هر وضعیت و منزلت، نباید دنباله‌رو باشد. فردی که درصدد گردآوری نخل‌های جاوید است نباید با پیروی از الگوهای خاص جامعه این کار را به تأخیر اندازد. هیچ چیز به غیر از یکپارچگی ذهن نهایتاً مقدس نیست.
وابستگی
****ممکن است تلاشهای سادیست مازوخیست را فقط در افراد خاصی بتوان دید ولی رابطه وابستگی چنان در فرهنگ اجتماع ما شایع است که
فقدان آن از مستثنیات به شمار میرود و منظور آن مردمانی است که حیاتشان به طرز باریکی به قدرتی
برون از انها مرتبط میشود و ممکن نیست عملی انجام دهند یا چیزی را احساس کنند یا
اندیشه ای به ذهنشان راه یابد که به نحوی با این قدرت ارتباط نداشته باشد و انتظار
دارند که این قدرت محافظت و مراقبتشان کند و غالبا از این وابستگی آگاهی ندارند و
هرچه بر آنان میرسد به حساب نتایج اعمال این قدرت میدانند. خاصیت مهم این منبع حفظ
و یاری و پرورش و همراهی با کسانی است که بدان وابسته اند و گاهی این یاور سحر
آمیز بصورت خدا یا شخص حقیقی چون پدر, مادر, شوهر, زن, معشوق, روانکاو یا مافوق به
دایره تصور راه میاب
گریز از تنهایی (بخش سوم : همرنگی ماشینی)
مراد از این مکانیسم راهی است که اکثر افراد اجتماع برمیگزینند و در اینجا شخص دیگر خودش نیست بلکه یکسره شخصیتی را برمیگزیند که سازمانهای فرهنگی اجتماعی پیش پای او مینهند و بدین ترتیب درست همرنگ دیگران میشود و موافق انتظارات انها عمل میکند.مکانیسم شبیه عملکرد برخی حیوانات هست که رنگ دور و بر خودشان را به خود میگیرند و شبیه طبیعت میشوند طوریکه تشخیصشان از اطراف مشکل است. کسی هم که نفس فردی خویش را رها میسازد و چون میلیونها ماشین دیگری که پیرامون او قرار گرفته اند میشود از تنهایی و اضطراب به دور مانده ولی برایش به هزینه از دست دادن نفس خود گران تمام میشود.
گریز از
تنهایی (بخش دوم : تخریب)
حس تخریب در حالت غیر قابل تحمل ناتوانی و تجرد فرد ریشه دارد و تخریب دنیای برون
راه گریز از احساس ناتوانی در برابر آن انگاشته میشود البته شکی نیست که وقتی جهان
را برانداختیم باز به تنهایی و تجرد گرفتار میشویم ولی تجردی پر شکوه که در آن
دیگر چیزی وجود ندارد که ما را در هم بکوبد.
فرد بهنجار : کسی که با اجتماع سازش کافی داشته این سازش به معنای از دست دادن نفس فردی وی تمام شده است و فردیت او از بین رفته است
فرد نوروتیک : کسی که در پیکار بخاطر حفظ نفس فردی خود حاضر به تسلیم نشده و هرچند که در این پیکار کامیاب نیست و بجای آنکه نفس خویش را به نحوی سازنده به ظهور رساند به دنیایی که پرداخته خیال خویش است پناه برده و در انجا به جستجوی نجات میپردازد
******فرد نوروتیک غالبا از نظر ارزشهای انسانی از فرد بهنجار سالمتر است و فرد بهنجار بخاطر از دست دادن فردیت خود عاجزتر از یک نوروتیک است.
نیازی به تذکر نیست که یک فرد سالم نه نوروتیک است و نه فردیت خود را از دست داده است.
مکانیسمهای فرار از تنهایی و نا ایمنی و تجرد
جمله معروفی است که می گوید: « شما می توانید موفق شوید، یا شکست بخورید و برای توجیه آن دلیل تراشی کنید؛ اما هر دو کار را نمی توانید با هم انجام دهید».
دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم
که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش
خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سر این قطره محال اندیش
بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را
که موج می‌زندش آب نوش بر سر نیش
ز آستین طبیبان هزار خون بچکد
گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم
چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویش
نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش
بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش
